نگاهی به مطالعه‌ی؛ " سنتز و بررسی مکانیزم ترکیبات دی هیدروپیریمیدینی به عنوان مهارکننده کاینزینEG5 در درمان سرطان"

عضو هیات علمی گروه شیمی دارویی در دانشکده داروسازی مشهد، با اشاره به انجام پژوهش" سنتز و بررسی مکانیزم ترکیبات دی هیدروپیریمیدینی به عنوان مهارکننده کاینزینEG5 در درمان سرطان"، جزئیات این طرح تحقیقاتی را در راستای دستیابی به شیوه جدیدی از درمان بیماری سرطان تشریح کرد.

 دکتر فرزین هادی زاده که به همراه دکتر مژگان نجابت، مسئولیت اجرای طرح مذکور را بر عهده داشته اند، در گفتگو با وب دا اظهار کرد: کاینزین‌ها ماشین های بیولوژیکی هستند که در داخل سلول با صرف ATP نقل انتقالات را انجام می دهند و در طول رشته های میکروتوبولی داخل سلول حرکت کرده و سبب انجام نقل و انتقاالت در سلول ها می شوند.

وی ادامه داد: این کاینزین ها در تقسیم سلولی نیز نقش دارند و باعث انتقال کروموزوم ها به قطب های سلول می شوند و ترکیباتی که این میکروماشین ها که در تقسیم سلولی نقش دارند هدف قرار می دهند، باعث اثرات ضد سر طان می شوند.

دکتر هادی زاده خاطرنشان کرد: ترکیبات اخیر نسبت به داروهای قدیمی مثل تاکسول ها و آلکالوئیدهای وینکا که میکروتوبول ها را هدف قرار میدهند، عوارض جانبی کمتری داشته و اثرات انتخابی تر در سلول های سرطانی نشان دادند داروهایی که میکروتوبول ها را هدف قرار می دهند بین میکروتوبول ها در سلولهای نرمال و سرطانی فرق نمی گذارند، بنابراین باعث مهار نقل و انتقالات در سلو ل های سالم می شوند و عوارض جانبی متعددی دارند.

وی اضافه کرد: در طرف مقابل داروهایی که کاینزین ها یا همان میکرو ماشین ها مسئول تقسیم سلولی را هدف قرار می دهند، بطور انتخابی روی سلول های سرطانی اثر می کنند و روی سلول های نرمال اثر جانبی ندارند. در مطالعات قبلی ترکیباتی با ساختار دی هیدروپیریمیدینی باعث مهار کاینزین درسلول های سرطانی شدند. از میان این ترکیبات می توان به داروی موناسترول اشاره داشت که یک4–(متا هیدروکسی فنیل) دی هیدروپیریمیدین است.

استاد دانشکده داروسازی مشهد، به اثرات مثبت این ترکیب در درمان انواع سرطان هم اشاره و در عین حال گفت: بخاطر حلالیت کم این دارو در آب مشکلاتی وجود دارد و برای اینکه ترکیبی بعنوان دارو استفاده شود، باید حلالیت مناسب در آب را دارا باشد تا بتواند توزیع مناسبی در داخل بدن انسان داشته باشد. لذا ما در این تحقیق سعی کردیم با تغییر ساختار شیمیایی موناسترول ترکیباتی سنتز کنیم که ضمن داشتن خواص موناسترول حلالیت بهتری داشته باشد. بدین منظور ضمن حفظ اسکلت دی هیدروپیریمیدینی استخالف آب گریز4-(متاهیدروکسی فنیل) را با حلقه آب دوست ایمیدازولیل جانشین کردیم و بطور کامپیوتری واکنش این ترکیبات طراحی شده با آنزیم کاینزین بررسی و ترکیبات موثر بعد سنتز در مدل های سلولی از نظر اثرات سمیت سلولی مطالعه شدند.

دکتر هادی زاده افزود: اثر ترکیبات مستقیم روی انزیم کاینزین نیز مطالعه و اثر ترکیباتی که اثرات مثبتی داشتند و در مرحله نهایی در مدل موشی سرطان هم مطالعه شدند و از میان23ترکیب سنتز شده چهار ترکیب اثرات خوبی در مقایسه با داروی استاندارد موناسترول داشتند. نتایج این تحقیق منتشر شده است وامید است در ادامه این تحقیقات بتوانیم به ترکیبات موثر در درمان سرطان برسیم.