 |
|||
|
آمد بهار جان ها... مشتاقانه به تماشای ماه می رویم. چه شبهایی آمده اند که به هم ما به حضرت دوست نزدیکتر می شویم و هم حضرت دوست نزدیکتر به ما...تا در مهربانی بیکران ش شناور باشیم. که عاشقانه تر نامش را فریاد بزنیم...نام او را که دروازه های آسمان را به ما نشان خواهد داد تا در کهکشان کرامتش؛در آغوش نور و روشنایی بزرگتر شویم. به تماشای ماهی می رویم که خداوندِ ماه ،فانوس های مهربانی اش را افروخته، تا در بیشه های زشت و مه آلود زمین گم نشویم.تا در سکوتستان تنهایی و سرگردانی رها نشویم...و این تکرار موزون و لطیف- نازکای حریر خیالمان را به نوازشی سحرانگیز میهمان می کند تا بر کرانه ی بیکران ضیافتش بر سفره ی رمضان، روح را به تعالی برسانیم خدایا! رمضـــــان،ماه مهربانی تو آغاز می شود؛ ما را ای مهربان ترین، مهمانان خویش بخواه .تو که باشی،عشق به تو که باشد دیگر جایی برای کینه نیست.جایی برای نفرت و اندوه...چرا که تو تفسیر تمام زیبایی ها هستی و رمضان ماه همه زیبایی هاست...ماهِ تمامتِ آشنایی ها و مهربانی ها و دوست داشتن ها و دوست داشته شدن هاست... خدای من! حالا... می خواهم با تمام وجود تو را بخوانم .که به این باور رسیده ام که تنها این تویی که زخم های روح مرا می شناسی..یا من یعلم جوارح القلوب... اینک ای مطلع لیله قدر! سلام بر تو؛ سلامی چو بوی خوش آشنایی!
دکتر بی بی مرجان رضوی سوم فروردین 1402 یکم رمضان 1444 |
|||