 |
و او یگانه بزرگ مهربان، انسان را که آفرید و از روح بزرگ خویش در آن دمید،بزرگترین و کامل ترین نامهای نیکو را به او آموخت-وَعَلَّمَ آدَمَ الْأَسْمَاءَ كُلَّهَا-تا بار سنگین امانت و مسوولیت را به دوش کشد...که در چاه نادانی نیافتد و از راه نماند... اینگونه بود که آفرینش به پای انسان به سجده افتاد تا در گوش هستی طنین انداز شود که "آموختن" راز مانایی و بزرگی است . و خواندن – اقْرَأْ بِاسْمِ رَبِّكَ -کلید واژه ی"مسوولیت" است و راه و رسم عاشقی... چه نیکو جایگاهی دارند شایستگانی که از خداوندگار اندیشه و قلم و بیان،جامه ی خدمت به تعلیم و آموزش آراسته اند تا جذبه ی نگاهشان و متانت رفتارشان بسان پیامبران،دلیلِ راه باشد و آفرینشِ شور و اشتیاق برای فهمیدن و فهماندن...و سحرِ کلامشان، شمیم دل انگیز خردورزی باشد و روشنای دانایی و آگاهی در روزگارانِ نادانی و ناتوانی. دوازدهم اردیبهشت سالروز پاسداشت مقام بلند معلم و نکوداشت "آموزش و دانایی و خردورزی"بر تمامی اساتید بزرگوار و همه ی عزیزانی که در مسیر آگاهی بخشی و تعلیم و تربیت،صادقانه و عاشقانه تلاش می کنند فرخنده و مبارک باد.
دکتر بیژن ملائکه رییس دانشکده 12 اردیبهشت 1400
|